Pozbawienie broni cech użytkowych – Rozporządzenie Komisji EU

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2015/2403
z dnia 15 grudnia 2015 r.

ustanawiające wspólne wytyczne dotyczące norm i technik pozbawiania broni cech użytkowych w celu zagwarantowania, że broń pozbawiona cech użytkowych trwale nie nadaje się do użytku

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/477/EWG z dnia 18 czerwca 1991 r. w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni, w szczególności akapit drugi sekcji III załącznika I do tej dyrektywy,

a także mając na uwadze, co następuje:

  • Zgodnie z art. 4 dyrektywy 91/477/EWG państwa członkowskie gwarantują, że broń palna lub część broni palnej wprowadzona do obrotu została oznaczona i zarejestrowana zgodnie ze wspomnianą dyrektywą lub że została pozbawiona cech użytkowych.
  • Zgodnie z załącznikiem I sekcja III akapit pierwszy lit. a) dyrektywy 91/477/EWG przedmioty, które odpowiadają definicji broni palnej, nie są włączone w zakres tej definicji, jeśli spowodowano, że są trwale niezdatne do użytku poprzez pozbawienie cech użytkowych, zapewniające, iż wszystkie podstawowe elementy broni palnej nie nadają się trwale do użytku i niemożliwe jest ich usunięcie, zastąpienie lub jakakolwiek zmiana w celu przywrócenia cech użytkowych w jakikolwiek sposób.
  • W załączniku I sekcja III akapit drugi dyrektywy 91/477/EWG zobowiązano państwa członkowskie do zapewnienia rozwiązań mających na celu weryfikację przez właściwy organ środków pozbawiania broni palnej cech użytkowych w celu zagwarantowania, że zmiany broni palnej powodują, iż trwale nie nadaje się ona do użytku. Od państw członkowskich wymaga się ponadto, aby przewidziały wydawanie świadectwa lub protokołu zaświadczającego, że broń palna została pozbawiona cech użytkowych, lub opatrzenia w tym celu broni palnej wyraźnie widocznym oznakowaniem.
  • Unia jest stroną Protokołu przeciwko nielegalnemu wytwarzaniu i obrotowi bronią palną, jej częściami i komponentami oraz amunicją, uzupełniającego Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej (Protokół), zawartego na mocy decyzji Rady 2014/164/UE (2).
  • W art. 9 Protokołu zawarto wykaz wspólnych zasad ogólnych dotyczących pozbawiania broni palnej cech użytkowych, których strony muszą przestrzegać.
  • Ustanowione w niniejszym rozporządzeniu normy i techniki trwałego pozbawiania broni cech użytkowych zostały ustalone przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej Stałej Międzynarodowej Komisji ds. Badania Broni Strzeleckiej (C.I.P. z fr. Commission internationale permanente). C.I.P. została utworzona w celu weryfikacji działań krajowych urzędów ds. bezpieczeństw broni palnej, w szczególności w celu zagwarantowania wprowadzenia w każdym państwie ustaw i aktów wykonawczych zapewniających skuteczne i jednolite badania broni palnej i amunicji.
  • W celu zapewnienia jak najwyższego poziomu bezpieczeństwa w odniesieniu do pozbawiania broni palnej cech użytkowych Komisja powinna dokonywać regularnych przeglądów i aktualizacji specyfikacji technicznych określonych w niniejszym rozporządzeniu. W tym celu Komisja powinna uwzględnić wiedzę fachową zdobytą przez państwa członkowskie przy stosowaniu wszelkich dodatkowych środków pozbawiania broni cech użytkowych.
  • Niniejsze rozporządzenie nie narusza przepisów art. 3 dyrektywy 91/477/EWG.
  • Biorąc pod uwagę zagrożenia bezpieczeństwa, broń palna pozbawiona cech użytkowych przed datą stosowania niniejszego rozporządzenia i wprowadzana do obrotu, w tym przekazywana nieodpłatnie, wymieniana lub będąca przedmiotem barteru, bądź przekazana na terytorium innego państwa członkowskiego po tej dacie powinna podlegać przepisom niniejszego rozporządzenia.
  • Państwa członkowskie powinny mieć możliwość wprowadzenia dodatkowych środków wykraczających poza specyfikacje techniczne określone w załączniku I w celu pozbawiania broni palnej cech użytkowych na swoim terytorium, pod warunkiem że podjęły wszystkie niezbędne środki w celu stosowania wspólnych norm i technik pozbawiania cech użytkowych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.
  • W celu umożliwienia państwom członkowskim zagwarantowania na swoim terytorium takiego samego poziomu bezpieczeństwa państwa członkowskie, które na swoim terytorium wprowadzają dodatkowe środki pozbawiania broni palnej cech użytkowych, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia powinny mieć możliwość zażądania dowodu, że broń palna pozbawiona cech użytkowych, która ma być przekazana na ich terytorium, jest zgodna z takimi dodatkowymi środkami.
  • Aby Komisja była w stanie uwzględniać zmiany oraz najlepsze praktyki w państwach członkowskich w zakresie pozbawiania broni palnej cech użytkowych podczas przeglądów niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie powinny powiadamiać Komisję o odpowiednich środkach, które przyjmują w dziedzinie objętej niniejszym rozporządzeniem, oraz o wszelkich dodatkowych środkach, które wprowadzają. W tym celu należy stosować procedury notyfikacyjne określone w dyrektywie (UE) 2015/1535 Parlamentu Europejskiego i Rady (3).
  • Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy dyrektywy 91/477/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1
Zakres stosowania

  1. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do broni palnej kategorii A, B, C i D, jak określono w załączniku I do dyrektywy 91/477/EWG.
  2. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do broni palnej pozbawionej cech użytkowych przed datą jego stosowania, chyba że taka broń palna jest przekazana do innego państwa członkowskiego lub wprowadzana do obrotu.

Artykuł 2
Osoby i podmioty uprawnione do pozbawiania broni palnej cech użytkowych

Pozbawianie broni palnej cech użytkowych wykonują organy publiczne lub podmioty prywatne bądź osoby uprawnione zgodnie z przepisami krajowymi.

Artykuł 3
Weryfikacja i certyfikacja pozbawiania broni palnej cech użytkowych

  1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy do weryfikacji, że pozbawienie broni palnej cech użytkowych zostało wykonane zgodnie ze specyfikacjami technicznymi określonymi w załączniku I („podmiot weryfikujący”).
  2. Podmiot weryfikujący jest również upoważniony do pozbawiania broni palnej cech użytkowych; państwa członkowskie zapewniają jasny podział tych zadań i osób ich wykonujących w ramach takiego podmiotu.
  3. Komisja publikuje na swojej stronie internetowej wykaz podmiotów weryfikujących wyznaczonych przez państwa członkowskie, w tym szczegółowe informacje dotyczące podmiotu weryfikującego i jego symbol, jak również informacje kontaktowe.
  4. W przypadku gdy pozbawienie broni palnej cech użytkowych zostało wykonane zgodnie ze specyfikacjami technicznymi określonymi w załączniku I, podmiot weryfikujący wydaje właścicielowi broni palnej świadectwo pozbawienia cech użytkowych zgodnie z wzorem określonym w załączniku III. Wszystkie informacje na świadectwie pozbawienia cech użytkowych podaje się w języku danego państwa członkowskiego, w którym zostało wydane świadectwo pozbawienia cech użytkowych, i w języku angielskim.
  5. Właściciel broni palnej pozbawionej cech użytkowych musi być przez cały czas w posiadaniu świadectwa pozbawienia cech użytkowych. Jeżeli pozbawiona cech użytkowych broń palna jest wprowadzana do obrotu, musi być opatrzona świadectwem pozbawienia cech użytkowych.
  6. Państwa członkowskie gwarantują, że prowadzony jest rejestr świadectw wydanych dla broni palnej pozbawionej cech użytkowych, zawierający datę pozbawienia cech użytkowych oraz numer świadectwa, przez okres co najmniej 20 lat.

Artykuł 4
Wnioski o pomoc

Każde państwo członkowskie może zwrócić się z wnioskiem o pomoc do podmiotów upoważnionych do pozbawiania broni palnej cech użytkowych lub wyznaczonych przez inne państwo członkowskie jako podmioty weryfikujące w celu, odpowiednio, wykonania pozbawienia cech użytkowych lub jego weryfikacji. W razie przyjęcia wniosku, jeżeli taki wniosek dotyczy weryfikacji pozbawienia broni palnej cech użytkowych, podmiot weryfikujący, który udziela pomocy, musi wydać świadectwo pozbawienia cech użytkowych zgodnie z art. 3 ust. 4.

Artykuł 5
Znakowanie broni palnej pozbawionej cech użytkowych

Pozbawiona cech użytkowych broń palna musi być opatrzona niepowtarzalnym oznakowaniem zgodnie z wzorem określonym w załączniku II, aby wskazać, że została ona pozbawiona cech użytkowych zgodnie ze specyfikacjami technicznymi określonymi w załączniku I. Oznakowanie jest mocowane przez podmiot weryfikujący na wszystkich częściach modyfikowanych na potrzeby pozbawienia broni palnej cech użytkowych i musi spełniać następujące kryteria

a) jest wyraźnie widoczne i nieusuwalne
b) zawiera informacje na temat państwa członkowskiego, w którym dokonano pozbawienia cech użytkowych, i podmiotu weryfikującego, który wydał świadectwo pozbawienia cech użytkowych
c) zachowano oryginalne numery seryjne broni palnej.

Artykuł 6
Dodatkowe środki dotyczące pozbawiania broni palnej cech użytkowych

  1. Państwa członkowskie mogą na swoim terytorium wprowadzić dodatkowe środki w celu pozbawienia broni palnej cech użytkowych, wykraczające poza specyfikacje techniczne ustanowione w załączniku I.
  2. Komisja regularnie analizuje wraz z Komitetem ustanowionym na mocy dyrektywy 91/477/EWG wszelkie dodatkowe środki podjęte przez państwa członkowskie i rozważa zmianę w odpowiednim czasie specyfikacji technicznych określonych w załączniku I.

Artykuł 7
Transfer broni palnej pozbawionej cech użytkowych w Unii

  1. Pozbawiona cech użytkowych broń palna może być przekazana do innego państwa członkowskiego, jedynie pod warunkiem że jest opatrzona niepowtarzalnym oznakowaniem i posiada świadectwo pozbawienia cech użytkowych zgodne z niniejszym rozporządzeniem.
  2. Państwa członkowskie uznają świadectwa pozbawienia cech użytkowych wydane przez inne państwo członkowskie, jeżeli przedmiotowe świadectwo spełnia wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu. Państwa członkowskie, które wprowadziły dodatkowe środki zgodnie z art. 6, mogą jednakże zażądać dowodu na to, że pozbawiona cech użytkowych broń palna, która ma być przekazana na ich terytorium, jest zgodna z takimi dodatkowymi środkami.

Artykuł 8
Wymogi dotyczące powiadamiania

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich środkach, które przyjmują w dziedzinie objętej niniejszym rozporządzeniem, jak również o każdym dodatkowym środku wprowadzonym zgodnie z art. 6. W tym celu państwa członkowskie stosują procedury notyfikacyjne określone w dyrektywie (UE) 2015/1535.

Artykuł 9
Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 8 kwietnia 2016 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 grudnia 2015 r.