NOSZENIE BRONI – cz. I. Zasady ogólne

noszenie broni

Noszenie broni – co to oznacza?

Podstawowa regulacja znajduje się w Ustawie o broni i amunicji, która stanowi, iż noszenie broni to każdy sposób przemieszczania załadowanej broni przez osobę posiadającą broń. Innymi słowy przepisy regulujące zasady noszenia broni odnoszą się tylko do ich posiadaczy. Osoba nie posiadająca broni zgodnie z prawem nie może jej „nosić”. Drugim elementem istotnym jest „załadowanie broni”, które należy rozumieć jako obecność amunicji w obrębie broni (magazynku lub komorze nabojowej).

CZY MOŻNA NOSIĆ BROŃ?

UBiA zasadniczo zezwala na noszenie broni, z czterema wyjątkami:

I. WYJĄTEK – ograniczenie lub wykluczenie noszenia broni w decyzji KWP.

Organ Policji w pozwoleniu może ograniczyć lub wykluczyć noszenie broni (art. 10.7). Należy uznać że organy Policji uprawnione są tak postanowić w każdym wypadku, a sfera ta należy do ich uznania. UBiA nie wprowadza bowiem żadnych przesłanek takiego ograniczenia czy wykluczenia. Zakaz taki winien stać się elementem decyzji i obowiązuje posiadacza z chwilą gdy stanie się ona ostateczna. Wpisanie powyższego do legitymacji posiadacza broni traktować należy jako czynność techniczną, umożliwiającą podczas ewentualnej kontroli stwierdzenie jego wydania.

II. WYJĄTEK –  cele kolekcjonerskie lub pamiątkowe

Z mocy ustawy nie można nosić broni posiadanej na podstawie pozwolenia do celów kolekcjonerskich lub pamiątkowych. Ten zakaz może być jednak uchylony zgodą organu Policji.

Ustawa nie precyzuje w jakiej formie ma taka zgoda zostać wydana, ale zgodnie z Kodeksem Postępowania Administracyjnego, powinno obrać to również formę decyzji. Należy dopuścić możliwość wydania odrębnej decyzji w tym przedmiocie.

W interesie posiadacza będzie wpisanie tego również do legitymacji posiadacza broni, mimo, iż ustawa o tym nie wspomina.

III. WYJĄTEK- transport publiczny

Art 35 UBiA i Rozporządzenie w sprawie przewożenia broni i amunicji środkami transportu publicznego zakazują de facto noszenia broni we wszystkich środkach transportu publicznego.

Wyjątkiem jest broń do ochrony osobistej, ochrony bezpieczeństwa innych osób oraz mieni, która w środkach transportu publicznego, służących do przewozu pasażerów (poza statkami powietrznymi!) może być noszona bez wprowadzonego naboju do komory nabojowej i w stanie zabezpieczonym. W statkach powietrznych uprawnienie to nie przysługuje.

Mimo, iż ustawa nie posługuje się tu pojęciem „noszenia”, a „przewożenia”, należy traktować tę regulację jako odnoszącą się do każdej formy przemieszczania się z bronią, a więc również załadowaną. Przepis ma więc szerokie zastosowanie do wszystkich przypadków przemieszczania się z bronią – czy to przez posiadacza, czy osobę trzecią, niezależnie od tego czy jest ona załadowana czy nie.

IV. WYJĄTEK – Rozporządzenie Ministra.

Jeżeli interes bezpieczeństwa państwa lub porządek publiczny tego wymagają, minister właściwy do spraw wewnętrznych może wprowadzić, w drodze Rozporządzenia, na obszarze całego państwa lub na określonych obszarach, na czas określony, w odniesieniu do wszelkiej broni lub niektórych jej rodzajów zakaz jej noszenia lub przemieszczania w stanie rozładowanym.

Tym samym UBiA deleguje na ręce Ministra uprawnienie do czasowego zakazu noszenia broni (lub przemieszczania w stanie rozładowanym) przez jej posiadaczy. Minister musi jednak określić obszar kraju, którym obejmuje dany obowiązek (może być do cały kraj) oraz rodzaje broni których on dotyczy.

Akt taki musi przybrać formę Rozporządzenia, które jest ogłaszane w Dzienniku Ustaw.

Zakaz taki dotyczy wszystkich osób posiadających broń zgodnie z UBiA (w tym obcokrajowców), z wyłączeniem jednak

1. osób posiadających broń na podstawie świadectwa broni wydanego zgodnie z art. 29 (tzw. „świadectwo broni”):

(i) przedsiębiorcom i jednostkom organizacyjnym, którzy na podstawie odrębnych przepisów powołali wewnętrzne służby ochrony, jeżeli broń jest niezbędna do wykonywania przez te służby zadań wynikających z planu ochrony;

(ii)  przedsiębiorcom, którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, jeżeli broń jest im niezbędna w zakresie i formach określonych w koncesji;

(iii) urzędom, instytucjom, zakładom, przedsiębiorcom i innym podmiotom, których pracownikom broń jest niezbędna do ochrony osobistej w związku z wykonywaniem przez nich obowiązków pracowniczych związanych ze szczególnym narażeniem na zamach przeciwko życiu lub zdrowiu;

oraz

2. członków misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz osób zrównane z nimi na podstawie porozumień międzynarodowych, a także osób które uzyskały pozwolenie na broń z uwagi na konieczność wykonywania czynności związanych z ochroną misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych, przedstawicielstw organizacji międzynarodowych, członków oficjalnych delegacji zagranicznych, a także do innych celów wynikających z porozumień międzynarodowych lub z zasady wzajemności.

adw. Krzysztof Kuczyński, LL.M.
instruktor strzelectwa

[W części II omówimy zasady jakimi kierować muszą się posiadacze broni, podczas jej noszenia.]

adw. Krzysztof Kuczyński
instruktor strzelectwa